Tim van Koolwijk is begonnen met het idee om iets goeds te doen voor de wereld. Tijdens het afstuderen aan de Technische Universiteit Delft in zijn dubbele master Integrated Product Design en Science Communication is hij stappen gaan zetten. Zelf voelde hij iets voor ontwikkelingshulp. Een paar jaar verder zit hij nu in een grote productieruimte in de kelders van BlueCity. Daar produceert hij het voedzame spirulina, een soort alg.

“Je bevindt je in een luxepositie als je iets kan doen wat je leuk vind en daar ook mensen bij kan helpen,” vertelt van Koolwijk. Heel veel geld verdienen heeft voor hem geen meerwaarde. “Als je ervoor kunt kiezen om iets goeds te doen,” vervolgt hij, “dan zou ik niet zo goed weten waarom niet.”

Spireaux is begonnen als een voortzetting van zijn afstudeerwerk. “Ik ben ooit bij TNO gaan afstuderen en toen wilde ik onderzoek doen naar hoe micro organismen kunnen helpen om ondervoeding te bestrijden rond de evenaar.” Hij vertelt over zijn onderzoek in Indonesië: “Daar heb ik eerst veel onderzoek gedaan. Uiteindelijk ben ik met een groene cilinder spirulina terug gevlogen naar Nederland om verder te ontwikkelen. Mijn partner destijds kende Mark Slegers van rotterzwam en zo is het balletje gaan rollen.”

“Vijf jaar geleden heb ik hier een paar keer geholpen met opknapwerk, het was toen nog een half zwembad. Tegen de muren stonden de verlaten bezems paraat.” Hij kan zich nog vaag herinneren hoe hij terecht is gekomen bij de gekkies in het oude zwembad. “Ik ben er een beetje ingerold.” Met het idee dat het leuk zou zijn als Spireaux erbij zou komen, zijn ze dat maar gaan doen.

Dat was echt nog maar het begin van BlueCity. Hij zat ergens anders in het gebouw in een kleine ruimte. “Ik denk dat ik één van de eerste huurders ben.” Sinds twee jaar huurt hij een grotere ruimte in de kelder: “We kunnen er 16 reactoren bouwen die fulltime gaan draaien en we hebben ook een klein lab gebouwd waar we dan heel schoon kunnen oogsten.”

Honger oplossen.. en andere belangrijke dingen

Met het doel om honger op de wereld op te lossen is hij hier in BlueCity bezig met het verder ontwikkelen van het proces. “Wij kunnen op een vierkante meter één persoon voeden voor altijd,” stelt hij. Het duurzame aspect van zijn productie is verbazingwekkend. “Ik kan vrij simpel heel veel land en CO2 besparen door spirulina te kweken in plaats van andere eiwitbronnen. Als je het vergelijkt met vlees dan is het al helemaal een idiote besparing.”

Uiteindelijk wilt Van Koolwijk naar een kweeksysteem voor meerdere verschillende gebieden. Een kweeksyteem op de evenaar zou bijvoorbeeld veel goedkoper en simpeler zijn, omdat je daar veel natuurlijk licht en warmte hebt. 

Waar een wil is is een weg

Het oorspronkelijke idee was het vergroten van de zelfredzaamheid van mensen zonder voedselzekerheid. Met een tank op het dak van je huis zou je zo met weinig ruimte een gezin kunnen voorzien van voedsel. 

Al snel ondervond Van Koolwijk dat mensen geen idee hadden wat vitamines waren, om van algen maar niet te spreken. Het zou moeilijk en gevaarlijk zijn om mensen zoiets te laten groeien en opeten. Maar een oplossing kwam er toch: “Uiteindelijk is het plan wat omgegooid: we gaan lokaal mensen opleiden die ervaring hebben met vissen en werken op water.” Die locals leren in die opleiding hoe ze algen kunnen kweken en kunnen dat vervolgens op de lokale markt verkopen. 

Futuristische staple food?

Met Spireaux kiest Van Koolwijk ervoor om iets te doen wat hij en leuk vind en waar hij mensen mee kan helpen. “Het klopt voor mijn gevoel. Waar groeit spirulina het beste? Op de evenaar. Waar zijn de meeste hongerige mensen? Ook in veel gebieden rond de evenaar. Spirulina is volgens Van Koolwijk een duurzame en gezonde manier om mensen van proteïne te voorzien.

Als je hem vraagt naar de toekomst, antwoordt hij. “Ooit is iemand in Nederland ook begonnen met rijst. Spirulina zou net als rijst geen superfood, maar een staplefood moeten zijn. Het zou de duurzaamheid van heel veel gerechten verbeteren.”

Banen breken én leggen in BlueCity

Samen met andere ondernemers maakt Van Koolwijk van circulaire dromen werkelijkheid. Zo was hij in het begin zelf het groentje dat rond dwarrelde in BlueCity. Nu is dat omgekeerd. Mensen komen bij hem langs voor het lenen van tools of kennis. Problemen los je zo samen op, je staat er niet alleen voor in BlueCity.

“Kijk, je kan ergens in een loods gaat zitten waar je elke ochtend heen moet, maar daar word je niet echt geïnspireerd door wat er om je heen gebeurd. De ondernemers hier zijn geen directe collega’s, maar wij zitten allemaal in hetzelfde schuitje.” Zeker voor starters is het erg fijn. “Je maakt gebruik van elkaars netwerk en dat is ruimschoots aanwezig.” 

Er wordt geluld, maar zeker ook gepoetst. Zo werkt hij samen met Vet & Lazy aan een eigen CO2 netwerk in de kelder. “Wij zijn nu bezig met het bouwen van een systeem dat de brouwerij aansluit op ons kweeksysteem”  Zo kunnen ze de restroom CO2 die ontstaat bij het bierbrouwen afvangen, onder druk zetten, filteren en opslaan in tanks. Deze CO2 wordt vervolgens naar de algenreactoren geleid en dat wordt uiteindelijk opgenomen en omgezet in suikers en zuurstof door de Spirulina.

Naast Vet & Lazy werkt van Koolwijk ook met andere BlueCitizens samen. Lori Goff van Outlander Materials, bijvoorbeeld. Waar zij precies aan werken? Dat is nog even geheim. “Laten we zeggen dat het gaat om technische ondersteuning,” vertelt hij grijnzend.

Ondernemerschap = alles x Ⲡ

“Mijn afstudeerbegeleider van TNO vertelde mij altijd dat je altijd alles keer PI moet doen. Als je hebt gevonden hoe lang iets gaat duren, dan doe je het keer 3,14 voor het echte antwoord. Als je wilt weten wat het gaat kosten doe je dat bedrag keer 3,14.” En de opbrengst? “Die deel je door 3,14. Mocht het dan nog interessant zijn, dan is het een goed idee.” Een ongemakkelijk lachje volgt.

Alles is veel lastiger dan hij aanvankelijk dacht en: alles is veel duurder. Toch gaat Van Koolwijk stug door. Het is een kwestie van de lange adem houden. “Daarbij zie ik hier echt toekomst in. Ik denk dat het iets belangrijks kan zijn en daarom wil ik ermee bezig blijven.”

Zijn doorzettingsvermogen levert ook resultaten. Hij vertelt trots over zijn nieuwste generatie reactoren. “Ze worden steeds beter. Omdat wij alles zelf doen, komen we steeds problemen tegen die nergens beschreven staan. Gaandeweg hebben wij die problemen opgelost en hebben we nu een reactor-ontwerp waar ik heel trots op ben. Er zitten veel slimmigheidjes en handigheidjes in die wij zelf bedacht hebben.”

Van petrischalen naar opschalen

Op langere termijn wil hij dit type reactor uitbreiden in een grote loods met honderden reactoren én ook uitbreiden naar andere landen. Daar is hij op Curaçao een tweede stap mee aan het maken. Dat zelfde systeem zou dus niet alleen voor Curaçao interessant kunnen zijn, want als het daar werkt, dan werkt het op veel meer plekken rond de de evenaar.

Vervolgens droomt hij hardop over hoe mooi het zou zijn als die reactors op een ruimteschip of “beter nog” op Mars zouden kunnen staan. “Misschien moet ik ooit wel contact opnemen met Elon Musk. Het lijkt mij interessant om uit te zoeken wat je in hele extreme omstandigheden zou kunnen doen met het kweken van spirulina.”

En zijn eigen toekomst? “De winters zou ik wel willen doorbrengen in mooie plekken rond de evenaar. Denk aan Curaçao, Indonesië of zoiets,” dagdroomt Van Koolwijk verder: “Om vervolgens zo rond maart terug te komen naar Nederland.”

Tekst: Showendrick Gregorio